The giver, 2002, Lois Lowry (1937)
عنوان: بخشنده؛ نویسنده: لوئیس لوری؛ مترجم: کیوان عبیدی‌آشتیانی؛ مشخصات نشر: تهران، نشر چشمه، 1388، در 213 ص، شابک: 9789643626921؛ کتاب در سال 1385 با عنوان «مامور خاطرات» با ترجمه بانو «لیلا نائینی» در انتشارات بازتاب نگار نشر شده است
خرید کتاب بخشنده
جستجوی کتاب بخشنده در گودریدز
معرفی کتاب بخشنده از نگاه کاربران
این یک خواندن سریع بود و به رغم تمام بررسی های 4 و 5 ستاره از آن، به نظر من فروتنانه به نظر می رسید. داستان خوب است، پیام (ما همه حق داریم که انتخاب کنیم، اجازه ندهیم که دیگران برای خودشان فکر کنند، بله، بله) خوب است، شخصیت ها همه شفاف هستند (بله، حتی خودمدار) و من نمی توانم کمک کنم، اما فکر می کنم این موضوع پیش از آن مورد رسیدگی قرار گرفته بود (مزرعه حیوانات، سرود یا Fahrenheit 451 به ذهن می آید؛ حتی شهر شهرت تا حدودی، هرچند که پس از «گوینده» نوشته شده بود) و در یک مسیر بسیار بهتر و رضایت بخش. پایان دادن به یک بمب خنده دار است، اما نتوانستن به شخصیت اصلی مراقبت کند، من نیز از آن استفاده نکردم. خب! حالا شما مالک آن هستید.
مشاهده لینک اصلی
این کتاب را در کلاس کالج من، Childrens Lit. کتاب بسیار معروف یک توصیه قطعی برای همه خوانندگان.
مشاهده لینک اصلی
بعد از پایان دادن به ویلیام استونر خواندن وکیل یک اشتباه بود. حالا که من با آن کار کردم، احساس می کنم که من یک غذای رضایت بخش را با یک دسر خوشمزه تکمیل کردم، فقط برای گرفتن یک شیشه، گرفتن یک جرعه، و دریابید که آب دریا دارد. قدم من خراب شده است من باید اعتراف کنم که قبل از نوشتن این بررسی، من در مورد برخی از بررسی های منتشر شده در Goodreads نگاه کردم. من همچنین باید اعتراف کنم که یا سلیقه های ادبی من با پیشنهاد های کیفیت گذشته خراب شده است یا اینکه اکثر [بیش از یک میلیون] نفر که این کتاب را رتبه بندی کرده اند، نمیدانند که داستان چطور است. هر چه مورد واقعی باشد، احساس ناراحتی میکنم. کجا باید شروع کنم؟ اوه بله، در ابتدا. گوینده فاقد اصالت است. کسانی که به طور گسترده ای مطالعه می کنند، احتمالا عناصر از کتاب ها و داستان های دیگر را پیدا خواهند کرد، انجام و سرخورده شدن nauseum. فرضیه تسلیم کننده به شکل مبهم شبیه ایده هایی است که توسط افلاطون در حدود 2500 سال پیش در جمهوری خود منتشر شده است. ایده یک جامعه که در آن ایده های از پیش تعریف شده جایگزین انتخاب برای سود بیشتر از یک معلم نا آشنا نیز در بسیاری از کتاب های اخلاقی و dystopian به طور یکسان مورد بررسی قرار گرفته است. بر خلاف طرفداران اصلی چنین ایده هایی، Giver مسیری روشن برای پیروی ندارد، چرا که در هر دو حالت اتوپیایی و دوبعدی بدون هیچ گونه روش مشخص، درک می شود. کل کتاب از یک پارچه به طوری پر از سوراخ تشکیل شده است که خواننده هشدار به سادگی نمیتواند اطلاعاتی را که برای اعطا ارائه شده است را بیابد. نمونه پس از مثال، خواننده یک واقعیت است که با دلاوری مخالف ارائه می شود، اما نویسنده یا خواننده را به اندازه کافی هوشمند نمی بیند تا این را ببیند، یا به اندازه کافی ارزشمند باشد تا با توضیح زحمت بیفتد. به عبارت ساده، نویسنده از خواننده خواسته است تا کافر را بدون ارائه راه لازم برای انجام این کار، به حالت تعلیق درآورد. برای من، این هم توهین و نشانه ای از تنبلی است. فرض می کنیم، برای یک لحظه، که من یک رمان نوشتم، که در جهان اتفاق می افتد که در آن هر کس می رود. ناگهان، شخصیت اصلی پرواز می کند. به عنوان یک نویسنده، من مجبور به ایجاد یک پیش نویس، توضیح معتبر به همین دلیل است که شخصیت اصلی توانایی منحصر به فرد او است. لور، با این حال، با توضیحات تردید ندارد. اعمال به عنوان یک واقعیت مطرح شده است، به رغم تمایل به پیشرفت طرح، و هیچ توجیهی وجود ندارد. اگر آن را می توان نام گرفت، طرح خود بهتر است. تصور کنید برای یک لحظه یک جامعه که احساسات سطحی است، احساسات غیر ضروری هستند و یک جنبش حاکم باعث انتخاب مردم برای مردم می شود، که از فقدان واقعیت آگاه نیستند و از ادامه ی عطوفت صحیح حمایت می کنند. سپس، از آبی، یک پسر با قدرت برای دیدن فراتر از (غیر قابل توضیح) گفته شده است که او برای حمل درد خاطرات برای کل جامعه (دوباره، بدون توضیح اینکه چرا شهروندان معمولی خاطرات، احساسات، et cetera) پسر شروع به دریافت خاطرات، هر دو دردناک و لذت بخش می کند، و به معلمش اشاره می کند که اگر همه شهروندان خاطرات داشته باشند بهتر خواهد بود. معلم موافق است، اما دلایلی است که او برای سنین یکسان فکر کرده است و نمیتوان راهی برای آن پیدا کرد. معلم یادآور حادثه ای است که یک شاگرد پیشین آن را ترک کرده و خاطرات منتقل شده به او فرار کرده و به شهروندان وارد شده است. ناگهان او و پسر متوجه می شوند که این راه برای شهروندان است تا بتوانند خاطرات خود را حفظ کنند و برنامه ای برای پسر شدن برای فرار از اجتماع فراهم می کنند تا زمانی که او برگردد، خاطراتی که او به دست می دهد و وارد جمعیت می شود. وای. واقعا؟ آهام . . حوصله سر بر. سوراخ های زیادی وجود دارد و نویسنده با هیچ توضیحی مواجه نیست. خاطرات موجود در یک فرد تنها چگونه است؟ چگونه خاطرات آن فرد را ترک می کنند و وارد جمعیت می شوند؟ چگونه خاطرات می توانند مرزهای فیزیکی جامعه را ترک کنند اما فرد می تواند آن را ترک کند؟ چرا این کار را انجام نمیدهد؟ چرا این کار را برای او انجام داد؟ چگونه هیچ کس آن را قبلا انجام نداده است؟ خوب، من من، یک ادم سفیه و احمق به این ترتیب، به عنوان یک داستان اتوپیا / دودویی، این ناتوان است. بعضی از این ها، به عنوان یک داستان تاریخی می بینند، چون جوناس (شخصیت اصلی) بیدار شده و آگاهی خود را می یابد. باز هم، من نمی توانم این کار را به طور جدی به عنوان یک داستان عصر در نظر بگیرم؛ زیرا بیداری در بهترین حالت میانه است و ضربان قلب مورد نیاز است. جوناس ممکن است بیدار شده باشد، اما هیچ چیز پیشگام نبود. بیشتر شبیه به: اوه، من یک قدرت دارم آه، من چیزهای یادگیری دارم هی، پدرم دروغ گفتن به من است! خوب، این باید متوقف شود من اینجا قبل از اینکه بچه را بکشم، اخیرا وارد زندگی ام شده ام. این داستان توانایی کشف طبیعت رها شده از شخصیت اصلی، ایجاد و هیجان کشف حقیقت را داشت، فقط برای اینکه وزن حقیقت او را له می کرد. این توانایی برای کشف آشفتگی های داخلی، اراده در برابر بی عدالتی، فریب، و حکومت غلط داشت. اما این کار را نکرد. این داستان را در یک قوس ارائه داد که نسبتا صاف بود. طرح و شخصیت ها کنار گذاشته شد، نوشتم تا حدودی کسل کننده بودم. این در سطوح بسیاری وجود نداشت. در نتیجه ...
مشاهده لینک اصلی
جوناس در دنیای @ Sameness @ با مادرش، پدرش و خواهر کوچکترش، لیلی زندگی می کند. دنیایی که توسط قوانین، با ساختار سفت و سخت، با انطباق اداره می شود. جوناس از زندگی اش لذت می برد - تا زمانی که او انتخاب شود که گیرنده باشد. شغل او؟ برای دریافت خاطرات از ارائه کننده گذشته. و آنچه در گذشته نشان می دهد دنیای کاملا متفاوت از جانون زندگی می کند. این هفته هفته ممنوعه کتاب است و به افتخار، من این را از لیست کتاب ممنوعه ALA انتخاب کردم. بعضی از دلایل این عبارت عبارتند از ائاتنازیا، بیداری جنسی، و نوزادان. به همین دلیل من این کتاب را انتخاب کردم، من عاشق دودویی ها هستم، و با محصول مدرن از دودویی های بی نظیر بد ناامیدانه احمقانه برای نوجوانان ساخته شده، من فکر کردم که من به ریشه ها بازگردم، برای دیدن یکی از اولین (و اگر نه اولین) رمان های Dystopia جوان بالغ. به طور خلاصه، این کتاب درخشان است. دیستوپی کار می کند، کاراکتر ها عالی هستند، نوشتن عالی است، و من واقعا منتقل شدم. بسیاری از دیستوپیک های اخیر به نظر می رسد ساختمان های جهانیشان مانند یک خانه از کارت ساخته شده اند: یک عطسه کوچک، و همه چیز در شما می افتد دامن به استثنای ارسال و دریافت خاطرات (آیا ژنوس به صورت ژنتیکی تغییر کرده است تا قادر به ارائه و دریافت باشد؟ آیا این علم جادویی است؟ چگونه این اتفاق می افتد؟)، ساختمان جهانی سازگار، واقع بینانه و قابل فهم است. مردم انتخاب شده اند؛ آنها در یک ایمن @ safe @ world زندگی می کنند که هیچ گونه درگیری وجود ندارد. خانواده ها بر اساس الگوریتم های سخت ایجاد می شوند؛ مردم مشاغل خود، همسران، فرزندانشان را به عهده می گیرند. تنها کتابهایی هستند که بر اساس قوانین جامعه است. مردم باید در زبان خود دقیق باشند؛ شما نمی توانید فقط در اطراف کلمه @ love @ بیشتر بکشید. آنچه من فکر می کردم شگفت انگیز ترین بود، چگونه مؤدبانه همه بود. برای از بین بردن هر گونه تعارض، همه آموزش دیده شدند تا بلافاصله از گناهان عذر خواهی کنند و از عذرخواهی بپذیرند. بحث، اختلاف، استدلال - همه اینها هرگز رخ نداد زیرا هیچ خروجی وجود نداشت. من در مورد این موضوع ناراحت شدم، به خصوص به خاطر اینکه سرگرمی من در حال بررسی است، و اگر یک چیز را در یادگیری یاد بگیرم، آن هم این است که همه چیز در مورد همه چیز مورد نظر متفاوت است. اما در این جامعه، چیزهایی مانند تفاوت دیدگاه هرگز کشت نشده یا تشویق نشوند؛ ما هرگز بحثی نخواهیم داشت ما هرگز بحث نمیکنیم و یاد بگیریم اجتماعی باشیم. در عوض، ما خاموش خواهد شد. شخصیت ها عالی بودند. من واقعا نزدیک به جوناس بودم، و حداقل دو بار وجود داشت وقتی که تقریبا بعد از آنکه چیزی برای او اتفاق افتاد تقریبا به اشک میرفتم. من شگفت زده شدم که چگونه به سرعت و به راحتی من به او متصل شد؛ واقعا نویسنده ای با استعداد است که می تواند شخصیت اصلی خود را به خوبی بنویسد که خواننده پس از مدت کوتاهی به او نزدیک است. شخصیت های دیگر مانند مادربزرگ، مادر، پدر، لیلی، اشیر، فیونا ممکن است برجسته نباشند، اما آنها به خوبی تاسیس شده اند. اشارهای بی نظیر با کلمات، تکانش لیلی، پدرانی که پرورش می دهند (بسیار جالب است، زیرا اغلب زن به این نقش کبوتر می کشد!)، عقلانیت مادران - آنها در هر یک از شخصیت ها اشاره می کنند که در یک همان نوشتار به طور واضح برای خواننده ی جوان، احتمالا در مورد درجه ی متوسط است. در حالی که من معمولا نمی خواند کتاب های درجه دوم، احساس کردم من هنوز هم قادر به لذت بردن از آن بود، که آن را نیز بیش از حد @ undo پایین @. به همین دلیل است که آن را ممنوع .... poppycock! من فکر می کنم این یک کتاب کامل برای یک دانش آموز متوسطه / دانش آموز دبیرستان است. در حالی که ممکن است موافق باشم که والدین برای برخی صحنه ها باید آماده باشند (فقط در صورتی که سوالات یا موضوعات بحث برانگیز باشند)، من فکر می کنم این کتاب دروازه بزرگی برای درک بهتر دنیای ما و چیزهایی است که ما مهم آن هستیم. چه راهی بهتر برای نشان دادن یک مرد یا زن جوان رو به رشد انتخاب و عشق با ارزش و زیبایی طبیعت در اطراف ما نسبت به نشان دادن یک جهان که هیچ کدام از آن را نشان نمی دهد. یک راه بهتر برای نشان دادن اینکه بچه ها در همه چیز در اطراف ما مشغول هستند، زندگی حیاتی است، احساسات، خوب و بد، مهم و سالم هستند. @ Giver @ ممکن است اولین رمان دیستوپیک و نه آخرین نباشد اما هنوز یک کار مهمی است که می تواند همه چیز جدید را آموزش دهد. اگر چیزهایی مانند دوست داشتن خانواده خود، وحشت از کشتن کسی به خاطر @ arent @ مفید باشد، و هدیه ای برای انتخاب و زیبایی طبیعت، چیزهایی است که ما در جامعه نمی خواهیم، پس مطمئنا این کتاب باید ممنوع شود. شخصا، من می خواهم به عشق، من می خواهم انتخاب، من می خواهم برای دیدن زیبایی، من می خواهم احساس، و فکر می کنم و می شود و نظرات متفاوت از هر کس دیگری. من فکر می کنم که ممنوعیت این کتاب بالاترین شکل ایرونی است؛ من می دانم اگر من تا به حال بچه ها، که من آن را از آنها ممنوع است.
مشاهده لینک اصلی
لوری، لوئیس (1993). گيرنده NY: Bantam Doubleday Publishing Group، Inc. 180 pages.Summary and Evaluation: در این برنده جایزه مدال نیوبری در سال 1994، خواننده به جوناس معرفی می شود که در یک جامعه یونانی بدون درد یا ترس زندگی می کند. جایی که همه نیازهایش برای â € ارائه شده است و تمام تصمیمات او برای او ساخته شده است. در طی سال دوازدهم او به عنوان گیرنده جامعه انتخاب شده است تا همه خاطرات انسان، هر دو خوب و بد را جذب و نگه دارد. آموزش او حقایق در مورد جهان و جامعه خود را به نمایش می گذارد و باعث می شود او در سفر به آنجا برود که در آن او باید بزرگترین انتخاب زندگی اش را بپذیرد. من علاقه ای به این کتاب در سال گذشته داشتم، وقتی خواندن یک نمونه از آن را در کلاس ادبیات کودکم خواندم. من می دانم زمانی که من واقعا از یک کتاب لذت بردم، زیرا بعد از گذشت چند روز پس از خواندن آن، متوجه شدم که به آن فکر می کنم. این چطور بود با کمک دهنده بود این رمان دارای عناصر هر دو از رمز و راز و داستان علمی (مبهم یادآور خاطرات من، فرانک هربرت Dune) است که من را در آغوش گرفت. لری روایت را با نگاه آشکار به جزئیات زندگی اجتماعی به خواننده منتقل می کند و خواننده را قادر می سازد تا جامعه ی بیگانه (و نه به معنای واقعی کلمه) را باهم ترکیب کند. من این رمان را واقعا پس از خواندن روابط دراماتای همیشه و هفده تابستان پیدا کردم. در سطح ارائه دهنده به نظر نمی رسد به عنوان \"واقعیت\" به عنوان همیشه و هفده تابستان مبتنی بر، اما در نظر گیری عمیق تر آن را با موضوعاتی که بسیاری از بزرگسالان جوان در حال سیر شدن در سن آنها. این داستان به سوالات مهم اجتماعی مطرح می شود مانند: «آیا جهان بهتر می شود، اگر قوانین و مجازات هایی برای هدایت اقدامات هر فرد باشد»، «آیا فرد واقعا خوشحال خواهد بود اگر بدون چالش مواجه شد یا تصمیم نگرفتن در زندگی را نداشت؟ â € â € ~ آیا می خواهید مایل به رها شگفتی از زندگی اگر آن را به معنی شما هرگز نباید هر چیز بد بدست آورید؟ هر چند تا حدودی اغراق آمیز در یک این موضوع شامل موضوعات معمولی در ادبیات بزرگسالان جوان است که شامل اجتناب ناپذیری از رشد و یادگیری حقیقت سخت در مورد زندگی، استقلال در انتخاب واحد های خانواده و جامعه و ایجاد عقاید و عقاید جداگانه از کسانی که با آنها بزرگ شده اید تنها چیزی که من را با تسلیم نا امید کرد، نتیجه مناسبی بود. در حالی که برخی از خوانندگان ممکن است لذت بردن از تصور اینکه چه اتفاقی می افتد پس از پایان داستان، من شخصا خواستم بیشتر از سوالات من پاسخ داد! بدون اینکه به پایان برسد، من تعجب کردم که آیا تصمیم یونس مبنی بر انتخاب بهترین عمل و تأثیری که بر روی کسانی که در اطراف او بود، بود. Hook Booktalk: این رمان احتمالا به دلیل معروفیت آن نیازی به فشار زیاد ندارد، اما در هر صورت من با معرفی یک رمان با خلاصه کوتاه مشابه آنچه که در بالا نوشته شده است شروع می کنم. پس از آن من گذرگاه را تنظیم کردم که قصد داشتم آن را بخوانم (ص 47 ازBreak برای غذا در ظهر از طریق پایان فصل) با توضیح اینکه صحنه شامل جوناس، شخصیت اصلی، گفتگو با بهترین دوست خود، اسر، در مورد تخصیص هایی که مدت کوتاهی در مراسم جشن سال دوازدهم آنها دریافت می شد.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب بخشنده
عنوان: بخشنده؛ نویسنده: لوئیس لوری؛ مترجم: کیوان عبیدی‌آشتیانی؛ مشخصات نشر: تهران، نشر چشمه، 1388، در 213 ص، شابک: 9789643626921؛ کتاب در سال 1385 با عنوان «مامور خاطرات» با ترجمه بانو «لیلا نائینی» در انتشارات بازتاب نگار نشر شده است
خرید کتاب بخشنده
جستجوی کتاب بخشنده در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
این کتاب را در کلاس کالج من، Childrens Lit. کتاب بسیار معروف یک توصیه قطعی برای همه خوانندگان.
مشاهده لینک اصلی
بعد از پایان دادن به ویلیام استونر خواندن وکیل یک اشتباه بود. حالا که من با آن کار کردم، احساس می کنم که من یک غذای رضایت بخش را با یک دسر خوشمزه تکمیل کردم، فقط برای گرفتن یک شیشه، گرفتن یک جرعه، و دریابید که آب دریا دارد. قدم من خراب شده است من باید اعتراف کنم که قبل از نوشتن این بررسی، من در مورد برخی از بررسی های منتشر شده در Goodreads نگاه کردم. من همچنین باید اعتراف کنم که یا سلیقه های ادبی من با پیشنهاد های کیفیت گذشته خراب شده است یا اینکه اکثر [بیش از یک میلیون] نفر که این کتاب را رتبه بندی کرده اند، نمیدانند که داستان چطور است. هر چه مورد واقعی باشد، احساس ناراحتی میکنم. کجا باید شروع کنم؟ اوه بله، در ابتدا. گوینده فاقد اصالت است. کسانی که به طور گسترده ای مطالعه می کنند، احتمالا عناصر از کتاب ها و داستان های دیگر را پیدا خواهند کرد، انجام و سرخورده شدن nauseum. فرضیه تسلیم کننده به شکل مبهم شبیه ایده هایی است که توسط افلاطون در حدود 2500 سال پیش در جمهوری خود منتشر شده است. ایده یک جامعه که در آن ایده های از پیش تعریف شده جایگزین انتخاب برای سود بیشتر از یک معلم نا آشنا نیز در بسیاری از کتاب های اخلاقی و dystopian به طور یکسان مورد بررسی قرار گرفته است. بر خلاف طرفداران اصلی چنین ایده هایی، Giver مسیری روشن برای پیروی ندارد، چرا که در هر دو حالت اتوپیایی و دوبعدی بدون هیچ گونه روش مشخص، درک می شود. کل کتاب از یک پارچه به طوری پر از سوراخ تشکیل شده است که خواننده هشدار به سادگی نمیتواند اطلاعاتی را که برای اعطا ارائه شده است را بیابد. نمونه پس از مثال، خواننده یک واقعیت است که با دلاوری مخالف ارائه می شود، اما نویسنده یا خواننده را به اندازه کافی هوشمند نمی بیند تا این را ببیند، یا به اندازه کافی ارزشمند باشد تا با توضیح زحمت بیفتد. به عبارت ساده، نویسنده از خواننده خواسته است تا کافر را بدون ارائه راه لازم برای انجام این کار، به حالت تعلیق درآورد. برای من، این هم توهین و نشانه ای از تنبلی است. فرض می کنیم، برای یک لحظه، که من یک رمان نوشتم، که در جهان اتفاق می افتد که در آن هر کس می رود. ناگهان، شخصیت اصلی پرواز می کند. به عنوان یک نویسنده، من مجبور به ایجاد یک پیش نویس، توضیح معتبر به همین دلیل است که شخصیت اصلی توانایی منحصر به فرد او است. لور، با این حال، با توضیحات تردید ندارد. اعمال به عنوان یک واقعیت مطرح شده است، به رغم تمایل به پیشرفت طرح، و هیچ توجیهی وجود ندارد. اگر آن را می توان نام گرفت، طرح خود بهتر است. تصور کنید برای یک لحظه یک جامعه که احساسات سطحی است، احساسات غیر ضروری هستند و یک جنبش حاکم باعث انتخاب مردم برای مردم می شود، که از فقدان واقعیت آگاه نیستند و از ادامه ی عطوفت صحیح حمایت می کنند. سپس، از آبی، یک پسر با قدرت برای دیدن فراتر از (غیر قابل توضیح) گفته شده است که او برای حمل درد خاطرات برای کل جامعه (دوباره، بدون توضیح اینکه چرا شهروندان معمولی خاطرات، احساسات، et cetera) پسر شروع به دریافت خاطرات، هر دو دردناک و لذت بخش می کند، و به معلمش اشاره می کند که اگر همه شهروندان خاطرات داشته باشند بهتر خواهد بود. معلم موافق است، اما دلایلی است که او برای سنین یکسان فکر کرده است و نمیتوان راهی برای آن پیدا کرد. معلم یادآور حادثه ای است که یک شاگرد پیشین آن را ترک کرده و خاطرات منتقل شده به او فرار کرده و به شهروندان وارد شده است. ناگهان او و پسر متوجه می شوند که این راه برای شهروندان است تا بتوانند خاطرات خود را حفظ کنند و برنامه ای برای پسر شدن برای فرار از اجتماع فراهم می کنند تا زمانی که او برگردد، خاطراتی که او به دست می دهد و وارد جمعیت می شود. وای. واقعا؟ آهام . . حوصله سر بر. سوراخ های زیادی وجود دارد و نویسنده با هیچ توضیحی مواجه نیست. خاطرات موجود در یک فرد تنها چگونه است؟ چگونه خاطرات آن فرد را ترک می کنند و وارد جمعیت می شوند؟ چگونه خاطرات می توانند مرزهای فیزیکی جامعه را ترک کنند اما فرد می تواند آن را ترک کند؟ چرا این کار را انجام نمیدهد؟ چرا این کار را برای او انجام داد؟ چگونه هیچ کس آن را قبلا انجام نداده است؟ خوب، من من، یک ادم سفیه و احمق به این ترتیب، به عنوان یک داستان اتوپیا / دودویی، این ناتوان است. بعضی از این ها، به عنوان یک داستان تاریخی می بینند، چون جوناس (شخصیت اصلی) بیدار شده و آگاهی خود را می یابد. باز هم، من نمی توانم این کار را به طور جدی به عنوان یک داستان عصر در نظر بگیرم؛ زیرا بیداری در بهترین حالت میانه است و ضربان قلب مورد نیاز است. جوناس ممکن است بیدار شده باشد، اما هیچ چیز پیشگام نبود. بیشتر شبیه به: اوه، من یک قدرت دارم آه، من چیزهای یادگیری دارم هی، پدرم دروغ گفتن به من است! خوب، این باید متوقف شود من اینجا قبل از اینکه بچه را بکشم، اخیرا وارد زندگی ام شده ام. این داستان توانایی کشف طبیعت رها شده از شخصیت اصلی، ایجاد و هیجان کشف حقیقت را داشت، فقط برای اینکه وزن حقیقت او را له می کرد. این توانایی برای کشف آشفتگی های داخلی، اراده در برابر بی عدالتی، فریب، و حکومت غلط داشت. اما این کار را نکرد. این داستان را در یک قوس ارائه داد که نسبتا صاف بود. طرح و شخصیت ها کنار گذاشته شد، نوشتم تا حدودی کسل کننده بودم. این در سطوح بسیاری وجود نداشت. در نتیجه ...
مشاهده لینک اصلی
جوناس در دنیای @ Sameness @ با مادرش، پدرش و خواهر کوچکترش، لیلی زندگی می کند. دنیایی که توسط قوانین، با ساختار سفت و سخت، با انطباق اداره می شود. جوناس از زندگی اش لذت می برد - تا زمانی که او انتخاب شود که گیرنده باشد. شغل او؟ برای دریافت خاطرات از ارائه کننده گذشته. و آنچه در گذشته نشان می دهد دنیای کاملا متفاوت از جانون زندگی می کند. این هفته هفته ممنوعه کتاب است و به افتخار، من این را از لیست کتاب ممنوعه ALA انتخاب کردم. بعضی از دلایل این عبارت عبارتند از ائاتنازیا، بیداری جنسی، و نوزادان. به همین دلیل من این کتاب را انتخاب کردم، من عاشق دودویی ها هستم، و با محصول مدرن از دودویی های بی نظیر بد ناامیدانه احمقانه برای نوجوانان ساخته شده، من فکر کردم که من به ریشه ها بازگردم، برای دیدن یکی از اولین (و اگر نه اولین) رمان های Dystopia جوان بالغ. به طور خلاصه، این کتاب درخشان است. دیستوپی کار می کند، کاراکتر ها عالی هستند، نوشتن عالی است، و من واقعا منتقل شدم. بسیاری از دیستوپیک های اخیر به نظر می رسد ساختمان های جهانیشان مانند یک خانه از کارت ساخته شده اند: یک عطسه کوچک، و همه چیز در شما می افتد دامن به استثنای ارسال و دریافت خاطرات (آیا ژنوس به صورت ژنتیکی تغییر کرده است تا قادر به ارائه و دریافت باشد؟ آیا این علم جادویی است؟ چگونه این اتفاق می افتد؟)، ساختمان جهانی سازگار، واقع بینانه و قابل فهم است. مردم انتخاب شده اند؛ آنها در یک ایمن @ safe @ world زندگی می کنند که هیچ گونه درگیری وجود ندارد. خانواده ها بر اساس الگوریتم های سخت ایجاد می شوند؛ مردم مشاغل خود، همسران، فرزندانشان را به عهده می گیرند. تنها کتابهایی هستند که بر اساس قوانین جامعه است. مردم باید در زبان خود دقیق باشند؛ شما نمی توانید فقط در اطراف کلمه @ love @ بیشتر بکشید. آنچه من فکر می کردم شگفت انگیز ترین بود، چگونه مؤدبانه همه بود. برای از بین بردن هر گونه تعارض، همه آموزش دیده شدند تا بلافاصله از گناهان عذر خواهی کنند و از عذرخواهی بپذیرند. بحث، اختلاف، استدلال - همه اینها هرگز رخ نداد زیرا هیچ خروجی وجود نداشت. من در مورد این موضوع ناراحت شدم، به خصوص به خاطر اینکه سرگرمی من در حال بررسی است، و اگر یک چیز را در یادگیری یاد بگیرم، آن هم این است که همه چیز در مورد همه چیز مورد نظر متفاوت است. اما در این جامعه، چیزهایی مانند تفاوت دیدگاه هرگز کشت نشده یا تشویق نشوند؛ ما هرگز بحثی نخواهیم داشت ما هرگز بحث نمیکنیم و یاد بگیریم اجتماعی باشیم. در عوض، ما خاموش خواهد شد. شخصیت ها عالی بودند. من واقعا نزدیک به جوناس بودم، و حداقل دو بار وجود داشت وقتی که تقریبا بعد از آنکه چیزی برای او اتفاق افتاد تقریبا به اشک میرفتم. من شگفت زده شدم که چگونه به سرعت و به راحتی من به او متصل شد؛ واقعا نویسنده ای با استعداد است که می تواند شخصیت اصلی خود را به خوبی بنویسد که خواننده پس از مدت کوتاهی به او نزدیک است. شخصیت های دیگر مانند مادربزرگ، مادر، پدر، لیلی، اشیر، فیونا ممکن است برجسته نباشند، اما آنها به خوبی تاسیس شده اند. اشارهای بی نظیر با کلمات، تکانش لیلی، پدرانی که پرورش می دهند (بسیار جالب است، زیرا اغلب زن به این نقش کبوتر می کشد!)، عقلانیت مادران - آنها در هر یک از شخصیت ها اشاره می کنند که در یک همان نوشتار به طور واضح برای خواننده ی جوان، احتمالا در مورد درجه ی متوسط است. در حالی که من معمولا نمی خواند کتاب های درجه دوم، احساس کردم من هنوز هم قادر به لذت بردن از آن بود، که آن را نیز بیش از حد @ undo پایین @. به همین دلیل است که آن را ممنوع .... poppycock! من فکر می کنم این یک کتاب کامل برای یک دانش آموز متوسطه / دانش آموز دبیرستان است. در حالی که ممکن است موافق باشم که والدین برای برخی صحنه ها باید آماده باشند (فقط در صورتی که سوالات یا موضوعات بحث برانگیز باشند)، من فکر می کنم این کتاب دروازه بزرگی برای درک بهتر دنیای ما و چیزهایی است که ما مهم آن هستیم. چه راهی بهتر برای نشان دادن یک مرد یا زن جوان رو به رشد انتخاب و عشق با ارزش و زیبایی طبیعت در اطراف ما نسبت به نشان دادن یک جهان که هیچ کدام از آن را نشان نمی دهد. یک راه بهتر برای نشان دادن اینکه بچه ها در همه چیز در اطراف ما مشغول هستند، زندگی حیاتی است، احساسات، خوب و بد، مهم و سالم هستند. @ Giver @ ممکن است اولین رمان دیستوپیک و نه آخرین نباشد اما هنوز یک کار مهمی است که می تواند همه چیز جدید را آموزش دهد. اگر چیزهایی مانند دوست داشتن خانواده خود، وحشت از کشتن کسی به خاطر @ arent @ مفید باشد، و هدیه ای برای انتخاب و زیبایی طبیعت، چیزهایی است که ما در جامعه نمی خواهیم، پس مطمئنا این کتاب باید ممنوع شود. شخصا، من می خواهم به عشق، من می خواهم انتخاب، من می خواهم برای دیدن زیبایی، من می خواهم احساس، و فکر می کنم و می شود و نظرات متفاوت از هر کس دیگری. من فکر می کنم که ممنوعیت این کتاب بالاترین شکل ایرونی است؛ من می دانم اگر من تا به حال بچه ها، که من آن را از آنها ممنوع است.
مشاهده لینک اصلی
لوری، لوئیس (1993). گيرنده NY: Bantam Doubleday Publishing Group، Inc. 180 pages.Summary and Evaluation: در این برنده جایزه مدال نیوبری در سال 1994، خواننده به جوناس معرفی می شود که در یک جامعه یونانی بدون درد یا ترس زندگی می کند. جایی که همه نیازهایش برای â € ارائه شده است و تمام تصمیمات او برای او ساخته شده است. در طی سال دوازدهم او به عنوان گیرنده جامعه انتخاب شده است تا همه خاطرات انسان، هر دو خوب و بد را جذب و نگه دارد. آموزش او حقایق در مورد جهان و جامعه خود را به نمایش می گذارد و باعث می شود او در سفر به آنجا برود که در آن او باید بزرگترین انتخاب زندگی اش را بپذیرد. من علاقه ای به این کتاب در سال گذشته داشتم، وقتی خواندن یک نمونه از آن را در کلاس ادبیات کودکم خواندم. من می دانم زمانی که من واقعا از یک کتاب لذت بردم، زیرا بعد از گذشت چند روز پس از خواندن آن، متوجه شدم که به آن فکر می کنم. این چطور بود با کمک دهنده بود این رمان دارای عناصر هر دو از رمز و راز و داستان علمی (مبهم یادآور خاطرات من، فرانک هربرت Dune) است که من را در آغوش گرفت. لری روایت را با نگاه آشکار به جزئیات زندگی اجتماعی به خواننده منتقل می کند و خواننده را قادر می سازد تا جامعه ی بیگانه (و نه به معنای واقعی کلمه) را باهم ترکیب کند. من این رمان را واقعا پس از خواندن روابط دراماتای همیشه و هفده تابستان پیدا کردم. در سطح ارائه دهنده به نظر نمی رسد به عنوان \"واقعیت\" به عنوان همیشه و هفده تابستان مبتنی بر، اما در نظر گیری عمیق تر آن را با موضوعاتی که بسیاری از بزرگسالان جوان در حال سیر شدن در سن آنها. این داستان به سوالات مهم اجتماعی مطرح می شود مانند: «آیا جهان بهتر می شود، اگر قوانین و مجازات هایی برای هدایت اقدامات هر فرد باشد»، «آیا فرد واقعا خوشحال خواهد بود اگر بدون چالش مواجه شد یا تصمیم نگرفتن در زندگی را نداشت؟ â € â € ~ آیا می خواهید مایل به رها شگفتی از زندگی اگر آن را به معنی شما هرگز نباید هر چیز بد بدست آورید؟ هر چند تا حدودی اغراق آمیز در یک این موضوع شامل موضوعات معمولی در ادبیات بزرگسالان جوان است که شامل اجتناب ناپذیری از رشد و یادگیری حقیقت سخت در مورد زندگی، استقلال در انتخاب واحد های خانواده و جامعه و ایجاد عقاید و عقاید جداگانه از کسانی که با آنها بزرگ شده اید تنها چیزی که من را با تسلیم نا امید کرد، نتیجه مناسبی بود. در حالی که برخی از خوانندگان ممکن است لذت بردن از تصور اینکه چه اتفاقی می افتد پس از پایان داستان، من شخصا خواستم بیشتر از سوالات من پاسخ داد! بدون اینکه به پایان برسد، من تعجب کردم که آیا تصمیم یونس مبنی بر انتخاب بهترین عمل و تأثیری که بر روی کسانی که در اطراف او بود، بود. Hook Booktalk: این رمان احتمالا به دلیل معروفیت آن نیازی به فشار زیاد ندارد، اما در هر صورت من با معرفی یک رمان با خلاصه کوتاه مشابه آنچه که در بالا نوشته شده است شروع می کنم. پس از آن من گذرگاه را تنظیم کردم که قصد داشتم آن را بخوانم (ص 47 ازBreak برای غذا در ظهر از طریق پایان فصل) با توضیح اینکه صحنه شامل جوناس، شخصیت اصلی، گفتگو با بهترین دوست خود، اسر، در مورد تخصیص هایی که مدت کوتاهی در مراسم جشن سال دوازدهم آنها دریافت می شد.
مشاهده لینک اصلی